Toen ik mezelf kwijtraakte — en weer terugvond

Er was een tijd in mijn leven waarin ik alles deed wat moest. Ik was moeder, partner, werknemer, vriendin. Ik hield alles draaiende. Maar ergens onderweg, in de jaren van mijn huwelijk, raakte ik mezelf volledig kwijt.

Ik voelde me uitgeput, onzeker en vooral nooit goed genoeg. Ik gaf alles aan de relatie — mijn tijd, mijn energie, mijn dromen. En ik kreeg er weinig voor terug. Toch bleef ik hopen. Als ik maar harder mijn best doe, zou het vast beter worden. Maar diep van binnen wist ik: er klopt iets niet.

Na mijn scheiding kwam de stilte. Ik bleef hangen in een leven dat niet van mij was. En in die leegte kwam de pijn. Ik dacht dat ik na alle hectiek van het scheiden ineens in mijn fijne nieuwe leven zou belanden, maar dat gebeurde niet. Ik had geen enkel idee wat ik wilde en waar ik echt blij van werd. Het voelde grijs en eenzaam. Ik kon alleen maar voelen: ik ben mezelf kwijtgeraakt — en ik wil mezelf terug.

Dat besef was rauw. Ik had jarenlang mezelf aangeleerd om mijn behoeften opzij te zetten. Om niet lastig te zijn, juist te zorgen, te regelen, te verdragen. Maar ik kon niet langer leven in een systeem dat me langzaam brak. Om goed voor mijn kinderen te kunnen zorgen, moest ik kiezen. Voor mezelf.

Stap voor stap begon ik te onderzoeken wie ik werkelijk was — los van de verwachtingen van anderen. Ik deed dit niet alleen, zocht hulp op verschillende plekken. Ik leerde opnieuw om te voelen. En kiezen voor mezelf zag er soms uit als thee op de bank onder een deken en soms als een frisse ochtendwandeling. Ik leerde weer leven.

Herstel is geen rechte weg.

Er waren dagen waarop ik twijfelde. En dagen dat ik terugviel in oude patronen. Er waren dagen waarop ik dacht: “Wie ben ik eigenlijk?” En er waren ook dagen dat ik kon genieten van het eerste sneeuwklokje of de voorjaarszon.

Als ik struikelde stond ik iedere keer weer op. Dat was mijn motto.

Ik begon opnieuw te ontdekken wat míj blij maakt.

Wat míjn waarden zijn.

Wat ík wil.

Grenzen stellen, opnieuw luisteren naar mijn intuïtie, mijn buikgevoel. En vooral: ik leerde mezelf opnieuw lief te hebben. Door mindfulness, zelfzorg en het omarmen van mijn kwetsbaarheid vond ik een kracht in mezelf die ik nooit voor mogelijk had gehouden. Na mijn scheiding voelde de gouden lijntjes van herstel als waardevolle verbindingen tussen de losse onderdelen van mijzelf. Mijn waarde niet wordt bepaald door een ander. Mijn verleden maakt deel uit van wie ik nu ben. Ik ben het waard om gelukkig en vrij te zijn.

Ik ben niet meer de vrouw die ik ooit was. Ik ben sterker, wijzer, dichter bij mijn authentieke zelf dan ooit. Mijn scheiding was geen einde — het was een begin.

En nu zet ik mijn kracht in om andere vrouwen te helpen hetzelfde te doen.

Vrouwen zoals jij. Die zich herkennen in het verlies van zichzelf. Die voelen: “Is dit het nou?” Die klaar zijn om te kiezen voor zichzelf — maar niet weten waar te beginnen.

Ik weet hoe moeilijk die eerste stap is.

Maar ik beloof je: herstel is mogelijk.

Jij hebt de kracht in je om je leven terug te nemen. Om jezelf opnieuw te vinden. Om te gaan leven zoals jij dat wilt. En je hoeft het niet alleen te doen. Als jij klaar bent om je eigen kracht te herontdekken, sta ik naast je. Ik loop een stukje mee zodat jij die eerste stap naar vrijheid, zelfliefde en een nieuw begin niet alleen hoeft te zetten.